Kamil kelamına bend olan insan,
Gûş verir bu söze kulak doyurur.
Her adû güzelden dileme buse,
Sanma ki lezzeti dudak doyurur.
Hevâ imiş bu dünyanın ziyneti,
Asla yoktur bu dünyanın rahatı,
Bunca saltanattan olan devleti,
Yine bir baldırı çıplak doyurur.
Sümmani ne ola ehlin temeli,
Kişiye yar ola kendi ameli,
Kul beşerdir değil tamahtan hali,
İnsanı bir avuç toprak doyurur.
Categories: Şiirler
