13.925 kilometrekarelik yüzölçümüne sahiptir. 2019 yılı  verilerine göre nüfusu 332.105’dir. İç Anadolu Bölgesinde yer almaktadır. İl plaka kodu 26’dır. Şehrin komşuları Afyonkarahisar, Ankara, Konya, Bolu, Bilecik ve Kütahya’dır. İlçeleri Mihalgazi, Sancakkaya, İnönü, Alpu, Seyitgazi, Han, Mahmudiye, Beylikova, Mihalçık, Çifteler, Sivhisar ve Günyüzü’dür. Eskişehir’de, 400’den fazla köy vardır. Şehre, karasal iklim hakimdir.

Eskişehir topraklarının %52’si platolardan, %25’i ovalardan ve %23’ü de dağlardan meydana gelmektedir. Şehrin en yüksek noktası “Türkmen Tepesi”dir. Şehrin diğer dağları ise Sündüken Dağı, Çal Dağı ve Bozdağ’dır. Sakarya Irmağı ve Porsuk Irmağı ise şehirde bulunan akarsulardır. Bitki örtüsü bakımından fakirdir.

Şehir, yüzlerce yıldır “Eskişehir” adıyla anılmaktadır. Adının neden Eskişehir olduğu hakkında bir rivayet vardır. Ancak hangisinin kesin olduğu bilinmemektedir. Milattan önce Hititler, Frigler, Lidyalılar, Persler Eskişehir’de yaşamışlardır. M.Ö. 189’da Roma İmparatorluğu’nun, 395’de Bizans İmparatorluğu’nun, 1074’de Selçukluların ve en son olarak Osmanlı İmparatorluğu’nun himayesi altına girmiştir. 1919 ile 1920 yılları arasında İngilizlerin işgaline uğramıştır. 1921 yılında ise Yunanlılar tarafından işgal edilmiştir. Aynı yıl işgalciler, şehirden kovuldular ve Eskişehir, Türkiye Cumhuriyeti’nin bir ili olmuştur.

1969 yılından sonra Eskişehir’de, fabrikalar kurulmaya başlanmıştır. Bu zamandan sonra halkın temel geçim kaynağı tarımdan çıkarak sanayi olmuştur. 80’li ve 90’lı yıllarda fabrika yatırımları daha da arttı. Türkiye’nin, önemli üretim merkezlerinden biri haline geldi. Sanayinin gelişmesi ile tarım bitmedi. Aynı şekilde devam etti. Ancak modern metotlarla yapılmaya başlandı. Eskişehir’de en çok yulaf, mısır, çavdar, ayçiçeği, buğday, keten tohumu, susam ve şeker pancarı yetiştirilmektedir. Aynı şekilde şehirde en çok yetiştirilen hayvan da küçükbaş hayvandır.