Göç, bir insanın veya bir topluluğun bir yerden başka bir yere taşınmasıdır. İnsanı göç yapmaya zorlayan bir çok neden vardı. Savaşlar, iş hayatı, okumak buna örnek olarak verilebilir. Göçler; sosyal, ekonomik, doğal ve siyasi nedenlere ayrılmaktadır.  Göçün hem zararı hem de yararı vardır. Türkler, tarih boyunca çoğu zaman göç etmişlerdir. Yerleşik hayata geçmeden önce göçebe olarak yaşıyorlardı. Yerleşik hayata geçtikten sonra da göç etmişlerdir. Türk tarihindeki en büyük göç olayı Kavimler Göçü’dür. Kavimler göçü ile Türkler, kuraklık ve Çin baskısı nedeniyle Asya’dan Avrupa’ya göç etmişlerdir.

Göç, İç göç ve Dış göç diye ikiye ayrılmaktadır. Ülke sınırları içerisinde yapılan göçlere, İç göç denir. Bu göçler, köyden kente veya kentten köye olmaktadır. Ancak çoğunlukla köyden kente doğru göç olmaktadır. İş olanaklarının çok olması, eğitim ve sağlık koşullarının köyden daha iyi olması insanları kent çeker. İç göçler sonucu çarpık kentleşme oluşmaya başlar. Altyapı hizmetleri yetersiz kalmaya başlar. Ülke içerisindeki nüfus dağılışında dengesizlik oluşur. İç göçler de sürekli ve geçici göç olarak ikiye ayrılır. Sürekli göç, bir insanın veya toplumun bir daha geri dönmemek üzere bir yerden başka bir yere taşınmasıdır. Geçici göç ise iş veya okul için bir süreliğine başka bir yere taşınmaktır.

Dış göçler de bir insan veya topluluğun bir ülkeden başka bir ülkeye taşınmasıdır. Dış göçlere iç savaşlar, ekonomi nedenler ve daha iyi bir eğitim görme isteği gibi nedenler sebep olmaktadır. Dış göçler sonucu ülke nüfusu azalır. Göç edilen ülke ile olan ilişkiler artar. Türklerin, Almanya’ya işçi olarak gitmeleri dış göçe örnek olarak verilebilir.