Yaklaşık 2.000 yıl önce, yani Hristiyanlık’ın ilk zamanlarında Hristiyanlar, ölülerini gömmek için yer altlarını oyuyorlar ve mezar yapıyorlardı. Ölülerini bu mezarlara gömüyorlardı. Aynı şekilde ayinlerini de bu oyuklarda gerçekleştiriyorlardı. Bu mezarlara Katakomp denmektedir. Böyle yapmalarının nedenlerinden biri ise ilk zamanlarında Hristiyanlık’a karşı tepkilerin olmasıdır.

Daha sonraları Hristiyan olan Roma İmparatorluğu tam aksine ilk zamanlarında Hristiyanlık dinine karşı çıkıyordu. Hristiyanların ayin yapmalarına izin verilmiyordu. İbadet yaparken yakalanan bir Hristiyan hemen idam ediliyordu. Hristiyanlar da ibadetlerini gizli bir şekilde yapmaya başladılar. Bunun için de en iyi alan yerin altıydı. O dönemde bir çok Katakomp inşa edilmiştir. Ancak zamanla bu katakomplar ifşa oldu. Bu sefer de insanlar, katakompları gizlemeye başladılar. Daha sonraları Hristiyanlık dininin Roma’da serbest olması ile bu mezarlara gerek kalmadı.

Katakomplar sadece Hristiyanlara özgü değildi. Hristiyanlardan daha önce İbraniler de ölülerini yeraltlarına açtıkları mağaralara gömmüşlerdir. Ancak en çok Hristiyanların katakomp yapmaları nedeniyle Hristiyan kültürü ile özdeşmiştir. Katakompların en fazla olduğu şehir Roma’dır. Roma’dan sonra Paris, İskenderiye ve Malta gelmektedir. Bu mezarlara gömülen insanların tekrardan doğacağına inanılırdı. Bunun için de ölen kişiler yanlarında özel eşyaları ile beraber gömülmüşlerdir. Her katakopun boyutu birbirinden farklıdır. Ancak hepsi de odadan oluşur. Katakomplar, çok geniş ölçülere ulaşmıştır. Bunun nedeni Hristiyanlık dininin 200 yılı aşkın bir süre yasak olmasıdır. İnsanlar, ölülerini gömmek için sürekli bu mezarları genişletme gereği duymuşlardır. Hatta katlı katakomplar bile yapılmıştır.