Mardin, 39° 55′ ve 42° 41′ doğu boylamları ile 36° 54′ ve 37° 47′ kuzey enlemleri arasında yer almaktadır. 8.858 kilometrekarelik bir yüzölçümüne sahiptir. 2019 yılı verilerine göre nüfusu 841.936’dır. Bu nüfusun yarısı erkeklerden, yarısı da kadınlardan oluşmaktadır. 1990 yılında nüfusu 550 bini geçmişti. Şehir, Türkiye’nin en çok göç veren şehirlerinden biridir. Türkiye’nin Doğu Anadolu Bölgesi’nde bulunmaktadır. İl Plaka kodu 47’dir. Komşuları Şanlıurfa, Siirt, Hakkari ve Diyarbakır’dır. Irak ve Suriye ile de sınırları vardır. Mardin’in, 10 tane ilçesi vardır. Bunlar Kızıltepe, Artuklu, Midyat, Nusaybin, Deniz, Mazıdağı, Dargeçit, Savun, Yeşilli ve Ömerli’dir. 650’den fazla köyü vardır.

Mardin topraklarının %52,6’sı dağlık, %24,6’sı ovalık ve %22,8’si de platoluk arazilerden oluşmaktadır. Şehrin en yüksek dağı 1.231 metre yüksekliğe sahip olan Dibek Dağı’dır. Diğer dağları Karakaş Dağı, Dibek Dağı, Alem Dağı ve Karakaş Dağı’dır. Ovaları; Cizre Ovası, Silopi Ovası, Nusaybin Ovası ve Kızıltepe Ovası’dır. Dicle Irmağı ve Gümüş Çayı da akarsularıdır. Mardin’e, sert karasal iklim hakimdir. Yazları sıcak ve kışları da soğuktur. Badem, zeytin, ayçiçeği, tütün, soğan, pamuk, buğday ve darı gibi ürünler şehirde yetiştirilmektedir.

Şehire; “Marides”, Mardia” ve “Mariden” gibi isimlerle anılmıştır. Türklerin eline geçtikten sonra şehire, Mardin denilmeye başlanmıştır. Mardin’de; Mitanri Krallığı, Asurlular, Medler, Selökidler ve Romalılar yaşamışlardır. 1508 yılına kadar da Bizans İmparatorluğu’nun, Arapların, Selçukluların ve Artukluların himayesi altına girmiştir. 1508 yılından 1517 yılına kadar da Osmanlı ile Safeviler arasında el değiştirmiştir. En son ise 1517 yılında Osmanlı İmparatorluğu’nun egemenliği altına girmiştir. Hasankeyf, Necmeddin Külliyesi, Ulu Camii, Cihanbey Türbesi, Hatuniye Medresesi ve Redviyye Hamamı Mardin’de bulunan tarihi yerlerdir.