Hiç Kimse Şiiri / Ahmet Telli
Hiç kimse bir aşkıOnarmaya kalkmasınKaybedilmeye değerEn güzel anındaBitirilmişse eğer
Hiç kimse bir aşkıOnarmaya kalkmasınKaybedilmeye değerEn güzel anındaBitirilmişse eğer
Yabanıl ot kokularıgetiyor bir rüzgarkıpırdatıp suları Belki sonbaharvurgun yapamayacakyol vermeyecek sular Ve neşeli bir ıslıktutturmuş şimdi doğanice acıya karşılık Aşkı savunmada doğa
Gitmek. Bir hançeri inceltipOkyanusa daldırmak isteğiYa da düşebilmek atlaslarınDışına ki ey kalbimYalnızsın bu yolculukta da Gitmek. O kaos duygusu, aklınSarsıntılarla yorgun düşüşüBilincin kamaşması belki de.Rehin bırakılacak bir şey yokUnuttuklarından başka. Gitmek. Bir büyü gibi saranAğrılar yumağı, kışkırtılmışDüşlerdir ki sen şimdiEsirgeme kendini kalbimKederin o derin yalnızlığından
Hiç özlemedim seniÖzlemek dostluktandırdostluğundan öte bulmalıyım seni Sıcaklığını bulmalıyımdokunuşlarını, kenetlenişiTerimizle sulanmalı yeryüzügüneş terimizle ışıldamalı sabah olunca Apansız fırtınalar çıkmalısarsılmalıyım Özlemekyanında olmak isteğidirgülüşünü görmek biraz daHiç özlemedim seni Saçlarına gül takmambir ırmak gibi akıtırım ovayasoluğunla yanardudaklarımın bozkırı Akkor halindeki ufukbakır bir tel gibi eriyip giderkraterler ortasında kalırım
aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk daUzun bir hastalık gibiAralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibiGökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayıÇiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibiBitti. Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibiSokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandırİhmal ettiğim dostlara yeni bir adres […]
Göz değil bunlar kesinlikle değilirin gibi bir nefret akıyor sadeceDudaklar yok burun yok alın yokyüzü yok bu mumyalanmış yüzün Ölümün rengi gri midir ya da korkununGri midir insan hayvana benzetilirkenUzun ve pis bir sakal sarkıyorgöğsüme iliştirilen rakamlara İşte 81 yılından fotğrafalbümlere hiç girmeyecek