Sık sık kesiliyorsa başlattığımız konuşma,susuveriyorsak birdenbir sözcüğün yarısında,tükendiği için değilkonuşacağımız şeyler.Araya giren bu sessizlik,söylememek için hiçbir şeyinereye varacağını bilmeden.Çünkü bir tek sözcüğün değerisatmaya da yetiyor bir insanı, kurtarmaya da;öyle uzun ve karanlık bir sorgudayız kiatmışlar yaşamın bütün köprülerinigirmişler dünya ile aramıza,ve gün ışığı görmemiz yenidenya direnirsek mümkün, ya […]
Baç Kılıç Ağıt Otağ Haliç Yanıt Sürek Bildiri Kurgu Kısıntı Bir Kız Dülger Lar Ler Perçem Sorular Kadırga Ararken Serçeler Düşman El Almak Kumsalda Yalnız Biri Alın Yazısı Zonguldak Kesik Kesik Şu Varna’da Şemsiyeliler Yarıda Kalan Aylı Karanlık Bir Alev Gibi Yarına Selam Ozanın Gözü Deniz Orakçısı Onların […]
I Şu Varna’da unutmanın yolu yokçakıl taşları gibi duracakbelleğimin dibindebaktığı yerden denize bakmak Nâzım’ınellerini yakan vapuru beklemekbir daha geçsin diye Varna önündenve duymak geceleri uyutmayan o özlemibunca yıl sonra sesinde“anayurda selâm” diyen yoldaşın II Kurda kuşa yedirmeden getirdimşu Varna’da yüklendiğim selâmışu Varna’da havuzun başında Bir daha düşer mi […]
Yanından geçiyoruz tahta perdeninher günkü yolumuzda Yalnız biri, bir gençsıçrıyor görmek için öte yanını Bunca bezgin insan arasındayalnız biri Kemal Özer Bütün Şiirleri
Durulmuş diyenler göklere,durgun değil midir fırtına öncesi? Sokaklara yanılmış diyenler,yanıldığı görülmüş mü şafak vaktinin? Umut yenildi ise demircilerindövdükleri nedir örslerde hâlâ? Ya ilkyazda çatırdayan buzlara ne demeli,Sözünü söyledi ise ırmaklar? Kemal Özer Bütün Şiirleri
Bakarsınız, özetleyiverir bir tek sözcük,insanın bakışını bir savaşa.Dönüşür bir tek sözcüğe, bakarsınız,geçmişteki bir olayın bütün anlamı.Yıllar sonra, yeniden yazılmış,bir duvarda çıkar karşınıza. Düşünürsünüz, küçümsenir gibi değil,bir tek sözcük deyip de hiçbiri;en az bir silah kadar yeri var kavgada.Sözcükler olmasa, bir zaferin işlevininasıl çarpıtırlardı tarih kitaplarında,ne ile süsleyip de […]
Gözlerimle serçeleri izliyorumgüneşli bir ipte alıyorlar soluğuipin üstü boydan boya çamaşırhepsinde ayrı ayrı cıvıldaşıyorlarbir kara gömleğe takılıyor gözlerimyalnız ona gelince kesiliyor cıvıltı Kemal Özer Bütün Şiirleri
karanlığı bıraktım benim değil bu rüzgarartık yol almıyorum şafağında sularınkıyısı kıyım değil dışındayım zamanınçözdü yelkenlerimi iplerinden yıldızlar şimdi bir gökyüzüdür o bizans çarşılarısaraylarla avlarla kölelerle yan yanaköleler ki uzanmış her biri bir şafağaher biri bir ağıtın vazgeçilmez uğrağı o kırallar o gülen miraslı geniş yüzlerkutsal diye tapınak kurdukları […]
Ağustosta ay eksiksiz doğarkenkaranlığa boğulmazdı böylebalkonunda oturan adamgöz yaşı tadında olmazdıdudaklarına götürdüğü rakı Ağustosta ay eksiksiz doğarkenböyle yazılmazdı bu şiir Kemal Özer Bütün Şiirleri
Böyle değildi bu kenttesokaklar, şarkılar ve insanlar.Yürüyüp giderdik birliktebir heyecanı paylaşarak.Bir gergefe girip çıkaniğneler gibi ayaklarımızişlerdi yürüdüğümüz yollaracoşkulu saatlerin nakışını. Alınlarımıza biriken güneşşimdi nerdeyse soğuyacak. Kemal Özer Bütün Şiirleri
Balkona çıktığımda, gecenin bu saatinde,gözüme ilişen ilk yıldıza bakarkenaynı anda aynı yıldıza dünyanın bir yerindebirinin daha baktığı geçerdi içimden. Bir yıldızda buluşması gözlerimizinyeterdi bana, daha ötesini istemezdim;hangi kaygılar var yüreğinde, hangi düşünceninrüzgârıyla alevleniyor alnı, şimdi hepsini bilmeliyim. Kemal Özer Bütün Şiirleri
açılmış bir uykudur gözleri masadaçocuğun böyle baktığı haritakusacak gibi olduğu korkudanen yakın elini tuması annesinin ölmüşler çizgileri çizilmiş ne bilsinölmüşler ölüme arkalarını dönerekçizgileri çizilmiş kızların ardahan’ıngözleri görünmez olunca uykudan ağlamaktan kan mı geçmiş artık bu kadar beyaztaşlar örtüler bu kadar beyazkan mı geçmiş aydınlığından sokaklarınçocukların bulaşmış bı kadar […]
annem mi bir kadıngeciken bir kadın gece yatısınaölüm kendini göstereli babamın saçlarındangünübirlik bir kadınüsküdar’la istanbul arasında babamdı sakalıydı babamınbir akşam göle batırdıçıkmamak üzere bir dahahepsi de ekmek kokardısayısı unutulan parmaklarının akşam bir attır bütün ülkelerdeserin esmer bir attırterkisine çocukların bindiği Kemal Özer Bütün Şiirleri
Üretmeyenler yaşamı ve rüzgârı göğünden, denizi balığından esirgeyenlerkökleri toprakta değildir onların. Sudan ve havadanuzağa sürdükçe bir kâğıt kadar boş ve beyazdırlar. Ve birçanak parçası kadar eklenmesi olanaksız öbür parçalarına. Doğa durur ve ilerlemez çünkü damarlarında.Nasıl kabuk tutmazsa işleyen yarayı, kilden ve cansızçakıllardan kentleri nasıl yıkıp geçerse deprem, pul […]
Yürüdükçe öğreniyorum ayaklarımızın da konuştuğunuyürüdükçe sorular sorduğunu, yankılar bıraktığını ardındaöğreniyorum gök ne uçsuz bucaksız,ne göründüğü kadar mavibulut değil rüzgârın taşıdığı bir tek,vakti gösteren saat değilyürüdükçe öğreniyorum, kendiliğinden ışımıyor sabah bile Söylendiği yerde kalmıyor söz, durmadan ilerliyor alevi– içinde bir yürek varsa bir sözün,içinde bir alev varsa yüreğin –bir […]
siz bir kıraldınız nasıl hatırlamamkoyacak yer bulamayan ellerineadamlarının sırtından başkakıraldınız olmasın mı o kadar da deniz sizindi düşüp düşüp sarılmalar deniziay durduğunda gecenin bir yanınasaçlar varmak üzereyken öteki saçlarasizindi yan yana uyumak gecesi kan ise yiğittir bütün bilinenlerdenel ile koymuş gibi yanına vardığınıznasıl hatırlamam siz bir kıraldınızadamlar aktı […]
Meraklıysan insan yüzünün tarihineönce şunu sor ey yolcu: Neyle başlar insan yüzü,uçları güneş alevinde savrulansaçıyla mı bir çocuğun,sarkık avurtlarıyla mı,kıvrılmaya hazır dudaklarıyla mı,gücenik bakışıyla mı yoksa? Bir de şunu sor:Gücendiren ne insan yüzünü? Kemal Özer Bütün Şiirleri
Yerin derinliklerinden geldiler, ellerindesusmak bilmeyen bir yer altı güneşiyle, ne kadardiplere bastırılsa o kadar boğulmak bilmez yankısıylayüreklerinin. Ağır ağır geldiler, karanlık sarnıçlardan sıza sıza,sağır küplerde birike birike, yararak kaslarının içineyuvarlanmış sızıları ve ciğerlerinde yer etmişışıksız lekeleri. Geldiler bir büyük sesin harfleriyle ağızları dopdolu,suskun çamuru küremek için kentin gölgelisokaklarından, […]
Nerden geldiğini soruyorsun ya, bir söyleşi kadar kısa-dır diyorum; ama dünyanın geçmişi kadar da köklü:Ter döken ilk insan senin soyun, toprağı ilk işleyen,ilk yapıyı ekleyen doğaya; akşam olurken bir su kıyısında,belini ağaca verip de ilk türküyü söyleyen.Diyorum ki acılarla yoğrulmuştur soyunun tarihi, amayalnız onun şafağından çıkılır yola, onurlu […]
Elini uzatıyorsun güne, ölgün saatleri kalmış yalnız.Uzanıyorsun ağaca, silkeleyip almışlar yemişini. Toprağıürünsüz bırakmışlar, göğü soluksuz, denizi çorak. Kapa-mışlar sokakları anılara ve umutlara.Tam çökerken bir taşın üzerine, bakıyorsun el değilbir kılıç bileğinin ucunda. Kemal Özer Bütün Şiirleri
