GÜZ İYİLİK BEYAZ AHRET YETİŞİR BEN DE O’NSUZ ÖLÜLER KURBAN EMANET KİMBİLİR SESSİZLİK SEVGİLER BEYAZ EV NİŞANLIK İSTANBUL NE OLDU? CÜMLEMİZ BU RÜZGAR İYİ İNSANLAR NEFES ALMAK BİLEMİYORUM ÇOCUKLUĞUM GEÇEN ZAMAN NASIL ANMAZSIN ÖLMEK KONUSUNDA SİZLERİ GÖRÜYORUM SEBİL VE GÜVERCİNLER İMKANSIZ TESADÜFLER HER AKŞAM BU ODADA BU VAKİTSİZ […]
Bütün saadetler mümkündür…Şu kapının açılması,İçeri girivermen,Bahar, kuşlar, gündüz.Ve bütün dünyaBir an içinde gürültüsüz. Bütün saadetler mümkündür…Bahtsızların biraz gülümsemesi…Körlerin gün görmesi,Mümkündür bütün mucizeler…Ana, baba, evlât, bütün kaybolanlar…Ebedî bir sabahta buluşmamız bir daha. Ölüler! Hepimiz için yalvarın Allaha… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Ey ölü, az daha yaşatmak isterdim seni,Habersiz bırakıp gittiğin evde.Giysen hazır duran terliklerini,Odalarda dolaşsan, öksürsenToplasan bu yaz da bahçende yemişleri,Az daha ömür sürsen.Gözlerimin önünde hep boyun bosun,Nasıl girerdin şu kapıdan, memnunŞu iskemleye otururdun.Avuçlarımda, ılık, el sıkışın,Bana bakışın…Nasıl uzatırdın bana şu sürahiyi?Seyrederdik uçan bulutları, geçen gemileri.Nasıl son defa konuştun, […]
Taşında otlar biten şu sokakta yürümek.Bir bahçe duvarının kokulu gölgesinden.Uzakta, mektepteyken okuduğumuz şarkı.Su içmek o tasasız günlerin çeşmesinden. Kalbe aşina bütün rastladıklarım,Herşey eskisi gibi, herkes bahtiyar, iyi!Bana büyük babamı hatırlatan ihtiyar,Çocukluk arkadaşım sarı benekli kedi Bütün günahlarımı affetmiş sanki Tanrım,Duyuyorum kalbimde tadılmamış sevgiyi.Ah, sade koşmak, koşmak istiyorum içimden:Aradığım […]
Bir oda, içinde bir saat sesiHayatın sırtımdan giden pençesi,Ve beni maziye götüren bir el,Eski günlerimiz, sessiz ve güzel…Bulduğum kayıplar, her günkü yerin,İşte konsol, ayna, köşe minderin,Seccaden, tesbihin, namaz başörtün.Bir şey değişmemiş, sanki daha dün.Yine ortancalar altı camının,Dışarda sükûnu yaz akşamının,Bahçemiz sulanmış, ıslak her çiçek.Kapı çalınacak, babam gelecek… ZİYA […]
Daha çok anlıyorum kıymetiniHer akşam bu odada buluşmamızın.Farkında olmaksızın o kadar mesut, ……………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Bilemiyorum yıllardır neredeyim?Hergün yediğim ekmek, susayıp içtiğim su,Kolundan tutup gitmek istediğim kadın,Yaşamak kaygısı, gök hasreti, ölüm korkusu,Ve Rabbim senin adın!Yıllar var ki içindeyim hayatın.Anıyorum gençliğimi, özlüyorum çocukluğumu,Fakat bilemiyorum yarını. Bilemiyorum Rabbim, maksadını, kararını.Hepimiz işte dünyadayız,Yataktaki hastamız, topraktakı ölümüz;Neyiz, ne olacağız?Birşey bilmiyorum… Nefes almaktayım yalnız.Rabbim! beni yaratmışsın,İnsan şeklinde görünüyorum,Terlerim […]
Ah, şimdi hatıralar mahallesindeMisakımilli sokak No.37Orası bütün evler, bütün ömür içinde,Mesut olduğumuz evdi. Talihin bir gün karşımıza çıkardığı.Elele döşediğimiz bir çift küçük odası.Ne diyeyim bilmem ki:Gönül sarayı, aşk yuvası… Akşamlar iner “kaymak yoğurt”çularlaKaldırımlar benim için gölgelenirdi.Saatler ilerler bozacılarla,Derken bir komşu seslenirdi. Pencerelerimizden biri komşu arsaya bakar,Ötekinin önünde bir […]
Çiçeğin rengi soldu, bitti şarkısı kuşun.Yol tenha, dal mecâlsiz, su durgun.Tabut yapılan tahta, ev ev taşınan odun.Bahar, ümit yerine, ey kış, içimde korkun! Allahım! kararmasa şu göğün… …………………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Bir bademin altına, yorgun, oturmak biraz,Ayrı ayrı seyretmek çiçek açmış her dalı.Artık bütün renklerden, artık uzaklaşmalı:Beyaz işte, aylardır gözümde tüten beyaz. İş bitti… Uzaklarda ilk ümitler gibi yaz,Duyuyorum bu sabah, kış içimden çıkalı,İçimin dört duvarı bembeyaz badanalı,Ah, sade nefes almak, göğsüme dolan bu haz… Bir kuş ötecek şimdi… […]
O günü görmek için sade bekleyeceğiz,Göreceğiz bir sabah yeşil tomurcukları.Hazırlanıyor gibi, gökyüzü, ufuk, deniz,Bir sabah dökülecek baharların baharı. Bu bahar yalnız mesut günler taşımaktadır,Başbaşa kalacağız kenarında bir suyun,Göz alabildiğine yeşil uzanan çayır,Bir saadet içinde sessiz otlayan koyun. Bu bahar güleceğiz en içten bir sevinçle,Bir melek ordan bize uzatacak […]
Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.Gökte bulut, suda yelken, dalda çiçek.Bir gün, bir gün var ki, günden güne gerçek,Çatır çatır servi, çıtır çıtır böcek.– Çek ciğerlerine, bir nefes daha çek,Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Çocukluğum, çocukluğum…Uzakta kalan bahçelerO sabahlar, o geceler,Gelmez günler çocukluğum. Çocukluğum, çocukluğum…Gözümde tüten memleket.Artık bana sonsuz hasret,Sonsuz keder çocukluğum. Çocukluğum, çocukluğum…Habersiz ölen kardeşim,Mezarı bilinmez eşim,Her bir şeyim çocukluğum. Çocukluğum, çocukluğum…Bir çekmecede unutulmuş,Senelerle rengi solmuş,Bir tek resim çocukluğum… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Geri vereceğiz hepsini…Bunca yıllık vücudumuz; el, kol, ayak,Öpüştüğümüz dudak,Yeşilini gözlerimizin, mavisini.Tepeden tırnağa kemiğini, derisini.Kadın, erkek, yaşlı, genç,Er geç,Bir tabut içinde, hepsini.. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Artık yaşamak için herkesten kaçacağız,Dünya bize verecek yalnız güzellikleri,Yalnız, semalarından dökecek ruhumuza,Geceler mehtapları ve gündüzler seheri Düşünceli yürürken, bir yol dönemecindeÇıkacak ömrümüze beyaz dallarla bahar.Hatırlatacak bize şen çocukluğumuzu,Erguvanlı bir bahçe, mor salkımlı bir duvar. Tekrar yaşayacağız ümitli sabahları,Bulacağız dünyanın o en güzel yerini.Ebedi bir sahilde yeniden tadacağızKolkola sükûn […]
Ben artık korkmuyorum, her şeyde bir hikmet var. Gecenin sonu seher, kışın sonunda bahar. Mesud ediyor beni vatanımın güneşi. Ey, üzerinde nefes aldığım dünya, Doymak istiyorum yaşamaya! Bugün gibi hatırımda İlk gün, ilk ders, ilk hece Şiirler yazmak için öğrendiğim Güzel Türkçe Ah, bütün sevdiklerim, her şey, herkes […]
İnsanlar, hepinizi seviyorum!İçinizde dostlarım, kardeşlerim var.Ey şehir! Bütün hemşerilerim.Bayramınız bayramım, kederiniz kederim.Yoksullar, hastalar, zavallılar,Sizler için gözlerimdeki pınar. Ölüler! Özlemez olur muyum dünyanızı,Aranıza karışmış annem var, babam var. Günler geçiyor diye bir yandan içim sızlar,Hayat! Hayat! Seviyorum seni.Yemyeşil çayırlarda bembeyaz gezen kızlar!Aranızda sevgilim var… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Şu garip yeryüzünde anlaşılmaz ömrümüz..Gelip yanı başıma boynunu büken öksüz,Evlâdı gitmiş ana, siyah yeldirmeli dul,Son kalan eşyasını mezada veren yoksul.Fakirin iççekişi, zenginlerin usancı.Gurbete düşmüş yolcu, yolcu bekliyen hancı.Şu anda yeraltına günahıyla gömülen,Büyük tımarhanede kahkahalarla gülen,Ölü, ölü yıkayıcı, hasta, hastabakıcı,Allahım, cümlemize acı!.. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Bu vakitsiz giden yaz, erken inen akşamla,Kapanmış pancurlara dayıyarak başını,Dinle solgun bahçenin kalbe anlattığını,Ağacın yaprak yaprak, havuzun damla damla. Kuşlar sanki yaralı.. Benzin sararmış gamla.Duymak güneşin, rengin bizi bıraktığını.Günler günü vefasız leyleklerin akını,-Ah uzak palmiyeler.. Kaçmak, seninle, yazla.. Çardak altları bitti, bitti üzümün tadıArtık ihtiyar çamlar, selviler saltanatıİşte […]
Gözlerimin önünde hep aynı beyaz ev.Her dağ yamacına kurduğum,Beliren her su kenarında,Pembe damlı, yeşil pancurlu, balkonlu,Balkonuna tırmanan sarmaşık.Gece, pencerelerinden sızacak ışık,Kışın tütecek bacası. Kapıyı ittiğinde çalacak bir çıngırak.-Duyuyorum o sesi şimdiden, berrak-Geçeceğim yol, çıkacağım üç basamak,Ellerinden sıyırıp atacağın eldiven,Her halin, gülüşün, kokun, bütün ruhunla sen!Ah, bütün bir ömür […]
