GÜZ İYİLİK BEYAZ AHRET YETİŞİR BEN DE O’NSUZ ÖLÜLER KURBAN EMANET KİMBİLİR SESSİZLİK SEVGİLER BEYAZ EV NİŞANLIK İSTANBUL NE OLDU? CÜMLEMİZ BU RÜZGAR İYİ İNSANLAR NEFES ALMAK BİLEMİYORUM ÇOCUKLUĞUM GEÇEN ZAMAN NASIL ANMAZSIN ÖLMEK KONUSUNDA SİZLERİ GÖRÜYORUM SEBİL VE GÜVERCİNLER İMKANSIZ TESADÜFLER HER AKŞAM BU ODADA BU VAKİTSİZ […]
-Cahit Sıtkı Tarancı’ya- Şimdi çıkıverecek karşıma arkadaşım,Mektebe gitmek için geçtiğimiz şu yoldan. Babam tok sesiyle birden çağıracak: “Ziya!”Kalbimde eski sevinç, dallarda eski bahar. Gözlerimi kapatıp: “Bil?” diyecek birisi. ………………. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Bütün saadetler mümkündür…Şu kapının açılması,İçeri girivermen,Bahar, kuşlar, gündüz.Ve bütün dünyaBir an içinde gürültüsüz. Bütün saadetler mümkündür…Bahtsızların biraz gülümsemesi…Körlerin gün görmesi,Mümkündür bütün mucizeler…Ana, baba, evlât, bütün kaybolanlar…Ebedî bir sabahta buluşmamız bir daha. Ölüler! Hepimiz için yalvarın Allaha… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Beni hatırladıkça,Arasıra gönlümü al.Sokakta görünce, gülümse,Yanıma yaklaş,Az elin elimde kal. Evine misafir geleyim,Kahvemi sen pişir. ……………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Sizleri görüyorum, bahçemizdeki çamlar,Bütün gün gölgesinde oynadığım dost badem.Derken dallardan, ılık, iniveren akşamlar:Evine dönen babam, camda bekliyen annem. Ah bütün sevdiklerim, bütün kaybettiklerim! ………….. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
NişanlılıkHangi birini anayım,Buluştuğumuz kumluk, uzak iskele.Her yerde bir başkalık.İlk defa gelişimiz el ele. Sonra bir gün, kalabalık Beyoğlu,Girdiğimiz dükkânlar, güler yüzlü satıcı.İkimizi yanyana oturtupResmimizi çeken fotoğrafçı.Rüzgâr dinmiş, ağaçlar dinler gibi.Gün batarken o sakin sonbaharda;Akşamları dolaşmamızKolkola Mühürdar’da. Bir adam sokak fenerlerini yakar,İncecik vücudun vücuduma dayanırdı.Her yolcu halden anlarBizi uzaktan […]
Ey ölü, az daha yaşatmak isterdim seni,Habersiz bırakıp gittiğin evde.Giysen hazır duran terliklerini,Odalarda dolaşsan, öksürsenToplasan bu yaz da bahçende yemişleri,Az daha ömür sürsen.Gözlerimin önünde hep boyun bosun,Nasıl girerdin şu kapıdan, memnunŞu iskemleye otururdun.Avuçlarımda, ılık, el sıkışın,Bana bakışın…Nasıl uzatırdın bana şu sürahiyi?Seyrederdik uçan bulutları, geçen gemileri.Nasıl son defa konuştun, […]
Nefes almak, içten içe, derin derin,Taze, ılık, serin,Duymak havayı bağrında. Nefes almak, her sabah uyanık.Ağaran güne penceren açık.Bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında. Üstünde gökyüzü, ufuklara karşı.Senin her yer: Caddeler, meydan, çarşı…Kardeşim, nefes alıyorsun ya! Koklar gibi maviliği, rüzgârı öper gibi,Ananın südünü emer gibi,Kana kana, doya doya… Nefes […]
Taşında otlar biten şu sokakta yürümek.Bir bahçe duvarının kokulu gölgesinden.Uzakta, mektepteyken okuduğumuz şarkı.Su içmek o tasasız günlerin çeşmesinden. Kalbe aşina bütün rastladıklarım,Herşey eskisi gibi, herkes bahtiyar, iyi!Bana büyük babamı hatırlatan ihtiyar,Çocukluk arkadaşım sarı benekli kedi Bütün günahlarımı affetmiş sanki Tanrım,Duyuyorum kalbimde tadılmamış sevgiyi.Ah, sade koşmak, koşmak istiyorum içimden:Aradığım […]
Odamız kararırken indirdiğin perdeler,Çarşının gittikçe artan gürültüsüGelip kenarına oturduğun minder,Genç kızken işlediğin masa örtüsü,Yeşil abajurlu lambamız,Küçük sobamız,Anlatsanız,Ne oldu o geceler , eski akşamlarımız?Beyaz elbiseler giydiğin zamanlar…Niçin yazmadık bir yere satır satır, …………………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Bir oda, içinde bir saat sesiHayatın sırtımdan giden pençesi,Ve beni maziye götüren bir el,Eski günlerimiz, sessiz ve güzel…Bulduğum kayıplar, her günkü yerin,İşte konsol, ayna, köşe minderin,Seccaden, tesbihin, namaz başörtün.Bir şey değişmemiş, sanki daha dün.Yine ortancalar altı camının,Dışarda sükûnu yaz akşamının,Bahçemiz sulanmış, ıslak her çiçek.Kapı çalınacak, babam gelecek… ZİYA […]
Nasıl anmazsın o çocukluk günlerini!Dalda bülbülü vardı, gökte beyaz bulutu.Annem vardı, babam vardı.Bahçemizde, ılık, uzayan günlerdi yaz,Bir beyaz âlemdi kış.Başkaydı güneşi, böyle değildi ayı.Artık istemiyorum yaşamayı! ……………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Ha üç gün önce, ha beş gün sonra.Geldiğin gibi gidişin.Nereye gittiyse anan, baban,Peşinden kardeşin. Bir yaprak dökümüdür dört yandan.Bir dostun, seninle ağlamış gülmüş, …………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Ah işte duyuyorum mesut günler içinden,Sana “sevimli yüzün asla solmasın” diyen,Bütün adınla dolu o coşkun şarkıları…– Sen öldüğün için mi şimdi bayraklar yarı? …………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Daha çok anlıyorum kıymetiniHer akşam bu odada buluşmamızın.Farkında olmaksızın o kadar mesut, ……………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Ne çok anlatacaklarınız varBirbirimize nişanlılar!Ben de bir zamanlar sizin kadar mesuttum,Ben de şu parkın sıralarında oturdum, ……………….. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Rabbim, nihayet sana itaat edeceğiz…Artik ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı,Belki her sabah vakti, belki gece yarısı, …………………. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Çözülen bir demetten indiler birer birerBırak, yorgun başları bu taşlarda uyusunTutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sunBir sebile döküldü bembeyaz güvercinler …………………….. ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Ölüler, ölüler nerelerdesiniz?Ölüler, bir bilinmez yerdesiniz.Artık gündüzleriniz gece,Bütün günleriniz: dün.Artık her sözünüz sükût,Her işaretiniz gizli.Tutuyoruz nasihatlerinizi…Ölüler, ölüler her yerdesiniz!Ne zaman aynaya baksam,Görünüveriyor babam…Bahçem, odam, sofam,Nereye geçsem, nereye çıksam;Hâtıram!Her yerde sizden bir eser.Gökyüzünde bir bulutBıraktığınız seslerYakın güneşe, aya.Dokunabilsem oraya, …………… ZİYA OSMAN SABA BÜTÜN ŞİİRLERİ
Bilemiyorum yıllardır neredeyim?Hergün yediğim ekmek, susayıp içtiğim su,Kolundan tutup gitmek istediğim kadın,Yaşamak kaygısı, gök hasreti, ölüm korkusu,Ve Rabbim senin adın!Yıllar var ki içindeyim hayatın.Anıyorum gençliğimi, özlüyorum çocukluğumu,Fakat bilemiyorum yarını. Bilemiyorum Rabbim, maksadını, kararını.Hepimiz işte dünyadayız,Yataktaki hastamız, topraktakı ölümüz;Neyiz, ne olacağız?Birşey bilmiyorum… Nefes almaktayım yalnız.Rabbim! beni yaratmışsın,İnsan şeklinde görünüyorum,Terlerim […]
