Ecel dutmış elinde bir ulu câm
Ki ol câmun içi tolı serencâm
Kima ayuk sunar kime içürmiş
Kimi esrük yatur toprakda müdâm
Ki bir içer ol sâkî elinden
Bay u yohsul ulu kiçi hâss u âmm
Zihî şerbet ki bir kez andan içen
Ne subh olduğını bilür ne ahşam
Bu meclisde harîf olankişiler
Ne nukl ârzûladılar ne ho bâdâm
Ne şerbetdür bu hîç rengi bilinmez
Kızıl mı ak mıdur yâ puhte yâ hâm
Ne arslanlar yaturmışdur bu sâkî
Ne ejdehâlar olmışdur ana râm
Selâtinleri yaturdı bu sâkî
Ki bunlarun yiridür Rûm ile Şâm
Kanı Salsâl Zâl ü ‘Âd ü Şeddâd
Yâ Keyhusrev kanı yâ kanı Behrâm
Bular hep bu kadehden içdi yatdı
Kadeh şimdi bizümdür kâm u nâ-kâm
İçürmeyince komadı kişi hem
Bu sâkîden ne lutf iste ne ikrâm
Acebdür bu ki bunların birinden
Ne bir haber getürdiler ne peygâm
Bu sâkî meclisin esridiserdür
Ne cemâ’at kalısardur ne îmâm
Ne gül-ruh kurtılısar ne şeker-leb
Ne ‘anber-hat kalısar ne sîm-endâm
Bu gafletden niçün uyanmadun sen
Niçün gâfil yatursen sen i ‘avâm
Şeyâd Hamza’nun gönline her dem
Gelür Hakk rahmetinden lutf u inâm
Ne ‘arûz bilür ol ne nahv ü tasrîf
Ne kâfiye redîf ne tecnîs-i tâmm
Categories: Şiirler
