giz, çoğaltır karanlığı, işte tekliğimi hazırlıyan yüzüm beklemenin en duruk durağı gelir gelir geçer karıncalar, yüzüm yolcu gelir geçer güzü aşkımın, ya beni kim alır yüreğimden sabrımı kaçırtır bir eşkiya akşam birikmiş tortusunu hüznümün durulsa gök ince bir güneş düşse durağa yolcu yüzüm hiç güneş görmemiş bir yanları bir yanları vücudumun hiç güneş görmemiş sırtım kollarım bacaklarım memelerim karnımın altı ve gerim üşümüş acıları toplarım vücudumda suratımda irin dolu bir yara yanaklarım patlamıya korkulu iki çıban beklerim bir şeyleri koparıcak sökücek alıp götürecek beni beklerim bir şeyleri yolcu yüzüm yüzümü koparın duraktan üşümüş acıları vücudumdan alın götürün beni güneşe bu benim kendikendimi avuntumdur. akşamüstleri ve şarap çünki çok eskitilmiş birer mısradır. çünki her yorgun günün sonunda yarın biraz daha uzaktır beklemek biraz daha vücudum sabırlı sevgilim benim bu hüznü senin için biriktiriyorum sana gelicem beklemelerin bu acılı durağından bu giz bu karanlık bitecek güneşin çıkmasını bekliyorum
ARKADAŞ ZEKİ ÖZGER BÜTÜN ŞİİRLERİ
Categories: Şiirler
